همه چیز درباره دهلی

دهلی یکی از شهرهای قدیمی و پر بازدید هندوستان است و سالانه میلیون‌ها گردشگر و توریست برای بازدید از این شهر به هند سفر میکنند، دهلی قدیمی‌ترین ناحیه مسکونی جهان به شمار می‌رود که تاکنون همواره مسکون بوده است و تاکنون ۱۱ بار ویران گشته و از نو ساخته شده است و اگر در شهر دهلی قدم بزنید می‌بینید که این شهر کاملا به دو قسمت قدیم و جدید تقسیم شده است و آمیخته‌ای از جامعه سنتی و مدرن و نمادی از اجتماع مذاهب، قومیت‌ها و فرهنگ‌های مختلف که شما این امکان را دارید با فرهنگ و آداب و رسوم مردم در تور هند بیشتر آشنا شوید؛ لازم به ذکر است که شهر قدیم دهلی دارای خیابان‌های تنگ و تاریک مال رو است که بوی ادویه‌های هندی که از دکه‌های کنار خیابان به مشام میرسد فضا را پر کرده است و از سوی دیگر دهلی نو که در سمت جنوبی دهلی واقع شده است تمیز، آرام و سبز است و خیابان‌هایی بلند و پهن دارد که در کنار آن‌ها خانه‌ها و عمارت‌های زیبایی وجود دارند که این خانه‌ها به دست انگلیسی‌ها در سال ۱۹۳۱ میلادی که دهلی توسط آن‌ها پایتخت اعلام شد بنا شده‌اند.

این شهر با داشتن آثار دوران تمدن موهنجودارو یا دره رود سند که در آن یافت شده است دارای پنج هزار سال قدمت است و همچنین دهلی اولین پایتخت حکومت مسلمانان از قرن ۱۲ تا ۱۹ میلادی بوده و طی قرون متمادی، جنگ‌ها و ویرانی‌های فراوانی را به خود دیده است که از مهمترین آن‌ها می‌توان به حمله تیمور و نادر شاه به این شهر اشاره کرد، تخت طاووس و الماس معروف دریای نور از غنیمت‌های با ارزشی است که از این شهر به ایران منتقل شده است.

دهلی نو در اصل منطقه‌ای شهری درون کلان‌شهر دهلی است و همچنین مرکز حکومت ناحیه پایتختی ملی دهلی می‌باشد و البته به عنوان پایتخت کشور هند نیز برگزیده شده است و این شهر در دسامبر ۱۹۱۱ بنیان‌گذاری شد و نقشه شهرسازی آن توسط دو معمار پیشرو بریتانیا طراحی شد، این پایتخت جدید در سال ۱۹۲۷ دهلی نو نامید شد و سپس در فوریه سال ۱۹۳۱ توسط لرد اروین، فرماندار کل بریتانیا در هند باز گشایی شد، دهلی نو در دسامبر ۲۰۱۱ صد سالگی خود را جشن گرفت.

تا قرن ۱۳ تاخت و تازهای زیادی از طرف کشورهای آسیای مرکزی به هند و دهلی صورت گرفت اما سپس دهلی قدیم یا شاه جهان آباد شهر محصور دهلی است که توسط شاه جهان گورکانی در ۱۰۱۷ هجری شمسی بنیان نهاده شد و این شهر تا پایان کار گورکانیان هند پایتخت این سلسله بود، در آغاز این شهر از کاخ‌های نجبا و اعضای دیوان سلطنتی و مساجد و باغ‌های زیبا پوشانده شده بود و امروزه برخلاف اینکه بسیار شلوغ و پر هرج و مرج شده است ولی هنوز قلب نمادین دهلی مسلمان محسوب می‌شود.

دهلی طبق سرشماری سال ۲۰۰۱ با جمعیتی حدود ۱۳ میلیون نفر جمعیت مرکزی و بیش از ۲۲ میلیون نفر در کلان شهر دهلی یکی از بزرگترین شهرهای هند است و با قدمتی افزون بر پنج هزار سال دارد، شهر دهلی در ناحیه مرکزی نیمه شمالی هند و در ساحل غربی رود یامونا یا جمنا قرار دارد و ۲۳۹ متر ارتفاع از سطح دریا دارد، همچنین وسعت ناحیه پایتختی ملی دهلی برابر ۱۴۸۳ کیلومتر مربع است که ۷۰۰ کیلومتر آن ناحیه شهری و ۷۴۳ کیلومتر مربع آن ناحیه روستایی است که این شهر از طرف شرق با ایالت اوتارپرادش، از طرف شمال، غرب و جنوب با ایالت هاریانا همسایه می‌باشد و تماماً بر روی جلگه رود گنگ واقع شده است.

سیستم حمل و نقل از اتوبوس‌ها، ریکشاو (سه چرخه‌های موتوری)، مترو، تاکسی و قطارهای حومه شهری تشکیل شده است و متروی این شهر یکی از مدرن‌ترین سیستم‌های حمل و نقل زیرزمینی دنیا به شمار می‌رود و اینکه مترو در شهر دهلی در شهر نه در ۳ خط فعال بوده است و ۶۵ کیلومتر طول داشت و به ۵۹ ایستگاه سرویس می‌داد و در حال حاضر چندین خط جدید در حال ساخت است و به زودی ایستگاه‌های بیشتری افتتاح خواهند شد. یکی از پرطرفدارترین وسایل حمل و نقل عمومی در دهلی سه چرخه‌های موتوری هستند که معمولا به رنگ سبز در شهر دیده می‌شوند. این وسیله حمل و نقل عمومی که از سی‌ان‌جی استفاده می‌کند بسیار ارزان‌تر از تاکسی‌ها زرد و مشکی دولتی و خصوصی است و در کنار همه این‌ها سیستم اتوبسرانی شهری دهلی قرار دارد که ۶۰ درصد سفرهای درون شهری دهلی توسط آن‌ها انجام می‌شود. اتوبوسرانی دهلی برای ارائه تسهیلات بیشتر به شهروندان، با شرکت متروی این شهر قرار داد بسته است و ایستگاه‌های متروی دهلی را به خوبی پوشش می‌دهد.

دهلی همچنین سه فرودگاه دارد که در ادامه با آن‌ها آشنا خواهی شد. فرودگاه اصلی این شهر ایندیرا گاندی است که در سال ۲۰۰۷ رکورد جابجایی ۲۰.۴۴ ملیون مسافر در آن ثبت شد و نیز پالام و صفدرجونگ دو فرودگاه دیگر این شهر هستند که بیشتر برای مقاصد بازرگانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

جاذبه‌های گردشگری شهر دهلی نو آیینه‌ای از تاریخ و میراث فرهنگی غنی هند به شمار می‌رود و به همین خاطر دارای جاذبه‌های گردشگری فراوانی است. این شهر دارای قلعه‌ها، موزه‌ها، معابد و دیگر جاذبه‌های گردشگری است و جاذبه‌های این شهر عمدتاً به در دو بخش جدید و قدیم شهر هستند و به نوع جاذبه‌های مدرن و باستانی تقسیم می‌شوند. در بخش قدیمی شهر تعداد زیادی قلعه‌های قدیمی، ساختمان‌های تاریخی و معابد زیبا وجود دارند و نیز در بخش جدید شهر هم ساختمان‌های مدرنی همچون ساختمان دولت، ساختمان سفارت‌خانه‌ها و دیگر ساختمان‌های اداری مدرن بخشی از جاذبه‌های این شهر به حساب می‌آیند. از میان تمامی این جاذبه‌های می‌توان به ساختمان پارلمان، معبد آکشاردام، معبد آپو قار و دروازه هند اشاره کرد.

دهلی پایتخت هند از سرزمین‌های واقع در مشرق زمین است و به همین سبب مهد آداب و رسوم و سنت‌های کهن است و یکی از کشورهایی که فرهنگ و سنت‌های قدیمی خود را حفظ کرده است و از جمله آداب و رسوم مردم در فرهنگ هندی نحوه سلام و علیک آن‌ها می‌باشد که در هنگام خوش آمد گویی و خداحافظی کف دو دست را به هم می‌چسبانند و در زیر صورت به سمت بالا نگه می‌دارند و کمی خم می‌شوند به نشانه تعظیم و سپس از کلمه ناماسکار «Namaskar» استفاده می‌کنند؛ مردم دهلی معتقدند که با انجام این رسم و چسباندن دو دست خود به یکدیگر نشانه همفکری و همرنگی با شخص مقابل را نشان می‌دهند و از طرفی دست راست را نشانگر روح و طبیعت معنوی انسانی و دست چپ را نشانگر جهان مادی و جسم انسانی می‌دانند که با این حرکت می‌خواهند یکی بودن جسم و جان خود را به شخص مقابل انتقال بدهند.

از دیگر رسوم رایج مردم نشان قرمز مذهبی‌ای است که بر روی پیشانی خود می‌گذارند و معتقدند که برای آن‌ها سعادت و برکت و خوشبختی به ارمغان می‌آورد و از خمیر قرمز رنگی که ترکیبی از زردچوبه، زاج سفید، ید و کافور است تهیه می‌شود و معروف به تیلاک «Tilak» است و از جالب‌ترین رسوم مردم نشان ازدواج آن‌ها می‌باشد، گردنبندی است بر گردن زنان متاهل که معادل حلقه ازدواج در غرب و سایر کشورها است، گردنبند از دو رشته کوتاه با مهره‌های سیاه و آویزی از طلا است که در روز عروسی توسط داماد بر گردن عروس آویخته می‌شود و اعتقاد دارند که دانه‌های سیاه آن عروس خانم را در مقابل شیطان حفظ می‌کند و البته در گذشته سنجاق روی بینی که یک نگین براق است نیز نشان زنان متاهل بوده و به معنی مظهر اخلاص است ولی امروزه با گذشت زمان این زینت را دخترها نیز استفاده می‌کنند.

هندی‌ها آداب خاصی در مصرف غذا دارند و غذا خوردن اصراف نمی‌کنند، به این دلیل که معتقدند با افراط در غذا دچار تنبلی شده و این امر مانع رشد فکری و جسمانی آن‌ها می‌شود و همچنین سعی می‌کنند غذایی که مصرف می‌کنند به چرخه طبیعت بسیار نزدیک باشد یعنی غذاهایی چون ماهی و گوشت را که برای بدست آوردن آن باید موجود زنده‌ای را کشت که باعث برهم زدن چرخه طبیعت می‌شود و معتقدند این امر، مانع آرامش روح انسان و نیایش با خدا می‌شود و از دیگر آداب جالبی که هنگام غذا خوردن دارند، با دست غذا خوردن است که هیچ طبقه‌ی خاصی هم ندارد و همه مردم را شامل میشود، هندی‌ها معتقدند برای غذا خوردن نباید واسطه‌ای وجود داشته باشد تا انرژی بین غذا و انسان منتقل شود غ لازم به ذکر است که شبیه به همه کشورها عادات غذایی در هر منطقه هند نیز متفاوت است برای مثال در جنوب مانند حیدر آباد غذاهای تند مصرف می‌کنند، در غرب مانند کلکته غذای شیرین و در شمال مثل دهلی غذای تند و روغنی مصرف می‌کنند، اما در کل برخی غذاهای مشترک را در همه مناطق هند می‌توان دید.

به‌طور کلی دهلی دارای سه فصل آب و هوایی می‌باشد که شامل: فصل باران‌های موسمی یا مانسون است از اول ماه جون به مدت ۴ تا ۵ ماه، فصل سرما که از اول ماه نوامبر به مدت ۴ ماه، فصل گرما که از اواسط ماه مارچ به مدت ۳ ماه است؛ آب و هوای دهلی در بهار گرم و مرطوب است و باید از کولر گازی استفاده کرد و در طول زمستان نیز حداقل برای ۳ ماه نیاز به استفاده از بخاری احساس می‌شود، دهلی در مقایسه با سایر مناطق هندوستان به داشتن هوای نه چندان مطلوب مشهور است، زیرا از طرفی گرما و خشکی بیابان‌های راجستان را دارد و از طرفی سرمای هیمالیا را شامل می‌شود و آوریل تا اکتبر هوا گرم و سوزان است که معمولاً بالای ۴۰ درجه سانتی گراد می‌باشد و در فصل باران‌های موسمی به خصوص در ماه‌های ژوئیه و اوت باران‌ها سیل آسا هستند و در زمستان مخصوصاً در دسامبر و ژانویه دما تا نزدیک به صفر درجه می‌رسد